“Taxi Driver”; “New York, New York””, “The Aviator” gibi birçok başarılı filmi ile ünlenmiş olan Martin Scorsese tarafından yönetilmiş, 1976 yapımı bir film. Film, Robert De Niro’nun canlandırdığı Travis Bicle karakterinin iç dünyasını ele alıyor.
Vietnam gazisi olan 26 yaşındaki Travis, New York’un acımasız sokaklarında yalnızlık çeken bir karakter olarak karşımıza çıkıyor. Uyku yitimi hastalığına bir çözüm bulma amacıyla, gece vardiyasında taksi şoförlüğü yapmaya başlıyor. Taksi şoförlüğü sırasında gözlemlediği insanlar ve caddeler hakkında çeşitli yargılara varan Travis, “bir gün yağmurun bu kirli sokakları temizleyeceğine” inanıyor. Travis Bickle, sinema tarihindeki en ironik karakterlerden biri. Bu yargıya; Travis’in topluma karşı yabancılık duyması ve onları olumsuz yönde eleştirmesi; fakat asıl rahatsızlık duyduğu kişinin, yalnızlık ve yabancılaşma nedeniyle, kendisi olduğu ortaya çıkması yol açıyor. Yavaş yavaş toplumdan soyutlanması, Travis’in insanlara karşı duyduğu nefreti artırıyor ve saldırganlık olarak kendini gösteriyor. Kendini önemli bir birey gibi hissetmek amacıyla silahlarla kuşanıyor, silah sahibi olmanın verdiği güvenceyle koruyucu bir kişiliğe bürünüyor. Bu süreç boyunca en önemli amaçlarından birini, 12 yaşında fahişeliği seçmiş olan Iris’i, sürdüğü berbat hayat düzeninden korumak ve onun bu işe devam etmesini engellemek oluşturuyor; fakat Travis’in koruyucu davranışı çevresine huzurdan çok rahatsızlık veriyor. Travis’in görüşlerinden bir diğerini ise, gereksiz insanların yeryüzünden temizlenmesi gerektiği biçimlendiriyor. Bu düşüncesini hayata geçiren Travis, belleğimize elinde silah ile aynanın karşısına geçip, “Sen benimle mi konuşuyorsun?” repliğini tekrarlamasıyla kazınmıştır. Yalnız bir adam olan Travis’in karanlık, kentsel kâbusunun maksatlı bir cinnet haline dönüşümü, Martin Scorsese’nin perspektifinden başarılı bir biçimde yansıtılmıştır. Robert De Niro’nun muhteşem oyunculuğunu sergilemesiyle beraber, Travis Bickle sinemanın efsanevi karakterlerinden biri haline gelmiştir. Martin Scorsese’nin birçok filminde başkarakterler huzursuz ve sosyopat kişiliklere sahip oluyor. Travis, Martin Scorsese’nin çoğunlukla yarattığı psikotik karakter modeline uymakla beraber, sosyal kalıpların oluşturduğu toplum çarkına giremeyen bir birey olarak görülüyor.
“Taxi Driver”ı esaslı bir film kılan bir başka özelliği ise, filmin tedirginlik yaratan yoğun ve şiddetli müziğiyle izleyiciyi etkilemesidir.
“Taxi Driver”, mutlaka görülmesi gereken, izleyiciyi çarpıcı biçimde etkileyen bir film.
boncuk bosgezenyan
çook kopuk ve çok eksik bir inceleme imiş.