Drake’in beşinci stüdyo albümü zengince üretilmiş kaliteli bir prodüksiyona sahip; fakat unutulmaya yüz tutan son birkaç projesiyle oluşan çizgisini koruyor ne yazık ki. İki diskten oluşan bu “double” albüm Drake’in üretkenliğini ve hırsını ortaya koyuyor; ama bir yandan da diğer albümlerinin altında kalacak fazla şişkin bir albüm olduğu görülüyor.
Asıl sorun, içerik yönünden Drake’in “Views” albümünden beri hafifçe yeni tarzlar denemesiyle beraber bu müzikal tarafın çoğu zaman boş şarkılara ön ayak olması. Boştan kastım nedir? Akıcı olmayan, içeriği belli belirsiz temaları sağlam olmayan ve Drake’in yeni vokal ve söz yazma tekniklerini kaymadığı şarkılar. Açıkcası, “Scorpion”un yaklaşık yarısı boş şarkılardan oluşuyor. Albümün genel yapım kalitesinin yüksek olduğundan ve “beat” tarafında çok da bir eksik olmadığından bahsetmiştim. Fakat Drake gibi artık popüler hale gelmiş rapçilerin “eksiksiz” ve “tatmin edici” prodüksiyonları zaten bekleneni vermiş demektir. Beklenmeyen ise deneysel, yeni veya daha patlayıcı bir yapım tarzı denemek olur.
İlk kısmı ağırlıklı olarak rap ve ikinci kısmı biraz daha RnB’ye kaçsa da iki taraf arasında öyle aman aman bir tarz farklılığı yok. Maalesef ki üstüne çok da konuşulabilecek bir albüm değil bu. Albüm bazı şarkılarda baba olmayı, aile kurmayı veya kuramamayı anlatıyor fakat zayıf ve hikaye anlatım açısından çoğu zaman sınıfta kalıyor. Ağza takılan melodiler ve şarkılar var fakat albüm oldukça dağınık bir “ünlülük” portresi sunmaya çalışıyor.
Güzel şarkılar elbette barındırıyor tamamen çöpe atmak haksızlık olur fakat bu Drake’in hayalkırıklığı serisinin üçüncüsü ve artık sanırım ondan bir klasik beklemek yanlış. Bundan sonra Drake “single”ları başkalarıyla yaptığı şarkılar ve “banger”ları ile devam edecek. Tutarlı, ilgi çekici ve dinamik bir albüm beklemek sanırım yanlış olacak. Bu albümün tekdüze ve sıkıcı hali yer yer “God’s Plan” , “I’m Upset” “In my Feelings” “Summer Games” ve “Mob ties” gibi şarkılarla düzeliyor. Evet, bu albüm başarılı şarkılar barındırıyor fakat bu uzunlukta bir albüm için yeterli sayı ve nitelikte değil kesinlikle. Fazla uzun ve fazla sakin.
Tabi ben bunları yazarken bir yandan da albüm çatır çatır dinlenme rekorları kırıyor. Fakat artık bu noktada Drake’in artık listeleri kendi kendine hâkim olabileceğini biliyoruz. İlk defa olan bir şey değil. Öte taraftan sanırım benim gibi dinleyicileri gerçek bir şekilde hayal kırıklığına uğratan nokta sanırım “Views” albümünün üzerinden geçen iki yılda Drake pek de bir ders çıkarmış görünmüyor. Hala uzun şişirilmiş albümleri “streaming” sayılarını yüksek göstermek adına dinlenmelerini artırmak amacıyla piyasaya sürmekte bir sıkıntı görmüyor.
Eğrisiyle doğrusuyla, sıkıcı fakat ortalama bir albün. Çok büyük “hit”ler barındırmasına karşın albüm olarak ele alınırsa uçucu, dağınık ve kendini beğenmiş bir iş olarak görünüyor. Oldukça unutulabilir, sadece “hit”ler etrafına örülü projelerinden üçüncüsü olarak kalıyor.
