Yağmur yağınca her şey ve herkes olduğundan farklı görünür. Yollar ve caddeler durulur, kalabalıklar saklanır, vızır vızır akan arabaların motoru sanki yağmurun sesini bastırmamak için sessizleşir; yağmurun gösterisine saygı duyar.
Çocuk bağırışmaları kesiliverir, kavgalara bir süre de olsa ara verilir. Yağmur sanki o gün içinde olup biten her şeyi sıfırlar, yeni bir başlangıç imkanı verir insana. İnsan fazla düşünüyorsa, düşüncelerini azaltıp ana getirir onu yaydığı kokuyla, sesle; insan az düşünüyorsa çoğaltır düşüncelerini.
Yağmur ardından çoğu şey daha güzeldir: kuşlar olduğundan daha neşeli bir senfoniyle öter yağan yağmuru kutlarmışçasına; ağaçlar daha parlak, gösterişli ve gururludur.
İnsanın olmasını istediği şekli alır yağmur. Kimine göre dinginleştirici, kimine göre alevlendirici, kimine göre dengeleyici olur. Yağmur herkese göre farklı bir anlam taşır ama herkes için bir yağmur öncesi, bir yağmur sonrası vardır.
