Hayal ettikleri her şey gerçek olmuyordu bazen… Sevmek acıtıyordu. Dostuna aşık olmak, gözlerine bakarken her gün ölmek, ölürken daha çok sevmek ve sonra sevmekten nefret etmek… Hayal etmek kadar kolay olmuyordu acı çekmek. O kızı her anlattığında, kalbimin kırılması kolay olmuyordu. Kolay olmuyordu gözlerine bakıp ona dost demek, rüyaları hiç görülmemiş saymak, dudaklarına değil gözlerine bakmak, kalbini değil mantığını dinlemek…
Hayır hayır, hiçbir şey gerçek olmuyordu hayal ettikleri… Çünkü hayallerden sonra hep kalp kırıklıkları gelirdi. Sonra gözyaşı sonra acı… Aşkın tozlu iskeletlerinden oluşan mezarlıkta toz pembe hayallere yer yoktu çünkü…
Bazen tek bir dokunuş yeterdi insana, o tek dokunuş titretirdi gecenin gözlerini ama hayallerde gecenin gözleri parlarken, gerçeklikte onlar bile pusluydu, buğuluydu…Aşk ağlıyordu, gece ağlıyordu; çünkü ben ağlıyordum. Kanlı izler bırakıyordum geçtiğim kalplerde; çünkü hayaller hep kanla sonlanıyordu.
Su gibi kanımı akıttım toprağa ve seni düşünmekten kurtulmak istedim; çünkü hayaller yalandı, sen yalandın, dostluk yalandı, her şey yalandı o anda… Kendini düşünmediğini ispatlayarak ortamı yumuşatmak isteyen bencilliğini bir manto gibi sarınmıştın üzerine yalanın karanlığında. Görebiliyordum kekremsi sarı rengi… Gözlerindeki bencilliği.
Sana bu kadar yakın olmak ürkütüyor beni; çünkü dikenli tellerle çevrili kalbin, mayın yüklü gözlerin, zehirli sarmaşıklarla kaplı ellerin var. Ne zaman uzansam o içindeki eşruhuma, ölüyorum… Her geçen gün ölüyorum yalanlarında.
Nefes alamıyorum bazen geceleri; çünkü gecenin gözleri o kadar nemli ki, senin yalancı zehrinle birleştiğinde ciğerlerimi o içime çektiğim nikotinli dumandan daha çok parçalıyor. Anlayamadığımsa bir şey var: Kirli ellerini, dikenli kalbini, bencil gözlerini ruhuma değdirip buz gibi alevlerinde küllerinden doğmayı bekleyen anka gibi parçalanırken, tuhaf bir zevk duygusu var içimde.
Ölmek o kadar da tuzlu gelmiyor dudaklarının zehrinde ama yalancı denizinde boğulmak, alevden şelaleler kadar çok donduruyor zihnimi… Yapma, beni senden koparma; çünkü senin zehrinden besleniyor acımın akrepleri…
