Sufjan Stevens, 31 Mart 2015’te Asthmatic Kitty isimli kayıt şirketinden çıkarttığı Carrie & Lowell isimli albümüyle tekrar müzik dünyasına döndü. En son 2012’de Silver & Gold isimli bir albüm yapan Sufjan Stevens’ın yeni albümünü dinleme fırsatını bulur bulmaz, yazısını yazmak istedim.
31 Mart 2015’te piyasaya sürülen albümde on bir şarkı var ve toplamda yaklaşık 45 dakika sürüyor. Asthmatic Kitty isimli kayıt şirketinden çıktı dediysem; Asthmatic Kitty, Sufjan Stevens’ın ev stüdyosu. Yani albüm; Sufjan Stevens’ın evinde kaydedilmiş.
2005 yılında tesadüfen elime geçen Illinois, ya da tam adıyla Sufjan Stevens Invites You To: Come on Feel the Illinoise isimli albümüyle büyük bir hayranlığımı kazanan Sufjan Stevens’ın birden fazla müzikal tarzı var. Yeri geliyor elektronik müzik ögeleri katıyor şarkılarına, yeri geliyor akustik gitardan başka bir şey kullanmıyor. Yeni albümü Carrie & Lowell’da elektronik ve hareketli ögeleri neredeyse hiç kullanmayan Sufjan Stevens, şarkılarında genellikle akustik gitar ve banjo kullanarak muhteşem bir bağımsız folk müzik albümü çıkarmış. Albümdeki şarkılar fazla hareketli değil, ama öyle tınılar kullanmış ki; akustik gitar şarkılarındaki gibi bir yavaşlık yok. Yani şarkılar kesinlikle sıkıcı değil. Ayrıca, dinlediğim kadarıyla, bir şarkı hariç bateri gibi ritim tutma enstrümanı kullanmamış. Parçalar, genelde huzur verici olarak tabir edilebilecek türden.
Sufjan Stevens muhteşem bir multi- enstrümantalist; yani birden fazla müzik aletini mükemmel bir hakimiyetle çalabiliyor. Buna ek olarak, iyi bir şarkı sözü yazarı. Sanatçı bu albümünde birden fazla konuda şarkılar yazmış. Örneğin; albümdeki birkaç şarkı Sufjan Stevens’ın çocukluğu hakkında. Sufjan Stevens’ın annesiyle ve üvey babasıyla yaptığı geziler, aldığı yüzme dersleri, çocukken ve gençken yaşadığı sorunlar, sevinçler, üzüntüler vs. muhteşem bir naiflikte yazılmış. Şarkıların bazılarında da İncil’e ve mitolojiye göndermeler bulmak mümkün. Albümün adı da, bütün bu söylediklerimi destekler nitelikte. Carrie; Sufjan Stevens’ın uyuşturucu bağımlısı annesinin, Lowell ise; Sufjan Stevens’ın üvey babasının adı. Şarkılarda genellikle kendi hikayesini anlatmasına rağmen; genellikle anne-babasıyla anılarından da oldukça fazla bahsediyor Stevens. Annesi 2012’de mide kanserinden vefat eden sanatçı, muhtemelen albümde ismini kullanarak annesine son bir jest yapmak istemiş. Albümün kapağında da annesinin ve üvey babasının oldukça sevimli bir resmi var.
Sufjan Stevens’ın albümü, eleştirmenler tarafından da çok beğenilmişe benziyor. Önemli bir müzik sitesi olan Pitchfork’un Carrie&Lowell’a verdiği puan 10 üzerinden 9.3; ki muhteşem bir rakam bu. Metacritic isimli site, albüme 10 üzerinden 9 verirken; The Guardian‘da tam puan vermiş albüme. Ben de, sanırım Sufjan Stevens hayranlığımın da etkisiyle albüme tam puan veriyorum. Şu ana kadar albümdeki en dikkat çekici şarkı; bence Should Have Known Better. Aşağıdaki bağlantıdan eseri dinleyebilirsiniz.
Özetle ‘Carrie&Lowell’; insanın içini ısıtan, çocukluğuna geri döndüren, arada “Ben bu anı yaşamıştım.”, “Bu hissi biliyorum.” gibi cümleler kurduran, olağanüstü dingin melodileriyle insanı rahatlatan muhteşem bir albüm.
