“Anlatsam roman olur” ile başlıyor cümlelerimiz,
Konuşmuyor, susuyoruz.
Gerisi üç noktalardan arta kalan hayatlarımızdan
Eti kemiği sıyırsan
Devrik bir cümleden ibaret kalacak sanki ruhlarımız
Hani bir rüzgâr esse Eylülde,
İnsan içinde yalnızlıktan tir tir titriyoruz.
Yapraklar mı hep solar şu sonbaharda?
Ağustosta, güneş altında üşüyen kalbin sarıydı;
Tozu mu bilmem açık yaralarına battıkça acıtan şimdi
Çocukluğunun yalın ayak anıları…
14 Ağustos 2012
Ankara
