Bulutlar öyle hızlı ilerliyorlardı ki o gece,
Ay dedeyi düşürmelerinden korktum…
ve Ay dedem…
O sımsıkı kapalı perdelerinizin ardına saklanmış,
Bir tatlı rüya gibi kirpik uçlarınızda parıldayan,
Görseniz benim gibi, nasıl severdiniz siz de…
Oysa bembeyaz bir buz parçası gibi bu gece,
Gökyüzünde üşümüş camdan bir misket,
Çocukluğumun oyun kutusundan yuvarlanmış,
O siyahta yapayalnız.
-ve sanmayın ki annesinin sözünü dinlemediği için-
Sizler sımsıcak yataklarınızda uyurken sevgili çocuklar,
Karanlıktan korkmayın diye, kahramancılık oynuyor bu saatte sokakta.
Ne olur kızmayın ama,
O gece siz uyuduktan sonra,
Ellerimi uzatıp avuçlarımda saklamak istedim onu,
Yetmedi boyum.
Bulutlar…
Ellerinde horoz şekeri, ellerinde topaç,
Gölgesini geceler kovalayana dek oyun oynayan
Mahallenin o hiç büyümeyen çocuklarıydılar…
Bulutlar öyle hızlı ilerliyorlardı ki o gece,
Ay dedeyi düşürmelerinden korktum.
09.01.2012/ Ankara
