Özgür Ruhun Gıdası: “Caz”

Müzisyen ve enstrümanının birlikte bir bütün olarak ortaya çıkardığı caz müziği, çalınışındaki ahenkle ve kulağa gelen isyankar ancak nazik müziksel dokunuşlarıyla diğerlerinden ayrılan bir türdür. Doğaçlamadır, özgürlükçüdür, akıllıca ve ustaca bir iştir. Caz müziğini canlı dinlediğinizde bu doğaçlamanın bir parçası olursunuz. Gözleriniz piyano klavyelerine ahenkle dokunan parmakları izlerken beyniniz bu birliktelikten kaynaklı bazı duygularınızı açığa çıkartır. Bagetlerin hızlı gidiş gelişlerindeki ritmi yakalayabildiğinizde ise, biraz hayranlık biraz da heyecan hissedebilirsiniz. Orkestraların ağırbaşlı enstrümanı Kontrbas; caz söz konusu olduğunda gururla bir adım öne çıkar. Patrick Süskind, kısacık romanında bu enstrüman için şöyle der; “kontrbas, ölümün simgesi olarak, içinde müziğin de hayatın da aynı biçimde yitip gitme tehlikesiyle karşı karşıya olduğu mutlak hiçliğe karşı savaşır.”

Müzik kurallarını bir trambolin gibi kullanıp bir sıçramayla kalıpların üzerine çıkan; yani hem tekniğe hakim olan hem de onu yıkabilecek kadar cesur ve özgürlükçü olan bir türden bahsediyoruz. Bu nedenle çalmak bir yana dinleyicisi olmak bile meziyet istermiş. Şahsen hakkında yazmaktan çekindiğim bir konu olması da bu sebeptendir.

Beni caz hakkında yeniden düşünmeye iten, Süskind’in cümlelerini hatırlatan ve bu ayki yazıma ilham veren ise Kenan Doğulu oldu. İhtimaller Albümü ile gerçekleştirdiği caz konseri projesini geçtiğimiz cumartesi dinleme imkanı buldum. Sanatçının aşina olduğumuz bestelerini yepyeni melodilerle yeniden deneyimlediğimiz; piyanoya, kontrbasa, trompete, trombona, saksafona ve davula ayrı ayrı kulak verdiğimiz bir gece oldu. İlgilenenler için konser projesi çeşitli mekanlarda gerçekleşmeye devam edecek.