Patti Smith tarafından kaleme alınmış, Smith’in kendi hayatının önemli bir dönemini anlattığı bir yapıt, Çoluk Çocuk. Ünlü fotoğrafçı Robert Mapplethorpe’la ilişkilerini, birbirlerinin ışığında özlerini arayışlarını dönemin ruhuyla anlatan bir eser.
“Yana yakıla dürüstlük ararken kendi içimde dürüst olmayan bir şeyler bulmuştum. Neden kendimi sanata adayacaktım ki? Kendimi tanımak için mi, yoksa sanatın kendisi için mi? Bir aydınlanma vaadetmiyorsa o kalabalığın içine bir şeyler sokuşturmaya ne gerek vardı?”
Kendini sanatına adamış Robert’la, özgürlüğün tadını çıkaran Patti’nin yolları tesadüflerin kol gezdiği New York sokaklarında kesişir. İlk andan itibaren hissettikleri gibi onlar, birbirlerinin tamamlayıcısıdırlar.
“…yaşlıca bir çift önümüzde durup bizi incelemeye başladı. Robert ilgi çekmekten hoşlanıyordu, heyecanla elimi sıktı. ‘Hadi, fotoğraflarını çek,’ dedi kadın, hayretler içindeki kocasına. ‘Sanatçılar galiba.’ ‘Hadi canım,’ dedi adam, omuz silkerek. ‘Çoluk çocuk bunlar.'”
Robert’ın cinsel kimlik arayışı ve Patti’nin sanat çıkmazı sokaklarda beş parasız dolaşırken kimsenin farketmediği şey, Patti ve Robert’ın içindeki sanat ışığının gelecekte bir dönemin simgesi olarak görüleceğidir.
“21 Temmuz’da kız kardeşimle New York’a döndük. Herkes Ay’dan bahsediyordu. Üzerinde bir adam yürümüştü; ama ben fark etmemiştim bile.”
Çünkü onların savaşı kendilerine karşıydı. Radyo veya televizyon alacak paraları olmadı; belki de bu yüzden onlar birbirlerini izleme yolunu seçti.
“Jimi, dünyanın her yerinden müzisyenleri Woodstock’a toplayıp onları açık alana bir halka şeklinde oturtup şarkı söyletmek istiyordu. Hangi anahtarı, ritmi ya da melodiyi kullandıkları önemli değildi; ortak bir dil bulana kadar çalacaklar ve uyumsuzluğu aşacaklardı. ‘Barışın dili. Anladın değil mi?’ Anlamıştım.”
Hendrix bu isteğini asla gerçekleştiremedi. Robert’ın eşcinsel olduğunu net biçimde anlamasıyla biten aşkları, Hendrix’in ölümüyle son bulan hayallerin adeta bir yansımasıydı.
Ölümsüz bir dostluk, ölümlü aşklar ve insanlar. Dönemle, kişilerle, sanatla veya hayatla uzaktan yakından ilgisi olan herkesin bir göz atması gereken bir kitap “Çoluk Çocuk”.
“‘Bizim hiç çocuğumuz olmadı’ dedi Robert, pişmanlıkla.
‘Bizim çocuklarımız çalışmalarımızdı.”
