Rus edebiyatı denince ilk anda çoğumuzun aklına en az yüzlerce sayfalık, kalın romanlarıyla Dostoyevski, Tolstoy gibi yazarlar gelir. Örneğin; Tolstoy’un Savaş ve Barış‘ı neredeyse 1800 sayfaya ulaşırken artık her birini sanki ailemizin bir üyesi gibi yakından tanıdığımız sayısız kapkarmaşık karakteri de bizlerle buluşur. Kimi zaman bir çocuğun doğumundan yaşlanmasına kadar yanında oluruz, kimi zamansa bir
Devamı

Bu yazı Kasım 2015’te kaleme alınmıştır. Ekim gelir, açılır perdeler. İki kapılı bir dekorun yanından bir adam gelir, bahçedeki sandalyeye yerleşir, masadaki gazeteyi alır ve biraz göz gezdirir. Sonra uyuklamaya başlar, gazeteyi yüzünü kapatacak şekilde üzerine koyar. Hafif sarhoş, vodka bağımlısı bir doktordur. Vanya Dayı, Doktor Astrov’un girişiyle başlar, en sonunda herkesin bir tabloyu canlandırır
Devamı

Çehov  110 yıldır aramızda değil, fakat 110 yıldır okunuyor ve hiç eskimedi, eskimez de. Başkalarının üzerindeki etkilerini pek bilemem, ben Çehov’u okumayı da izlemeyi de severim. Şu ana kadar Çehov eleştirisinde ileri gideni de görmedim. İnsanlar Çehov’u, demek ki, seviyor. “Durum” hikâyeciliğini az çok herkes duymuştur. Peki, kimdir bu “durum” hikâyeciliğinin kurucusu? Her seferinde Çehov
Devamı

Nuri Bilge Ceylan, benim hep ne kadar başarılı olduğuyla alakalı olarak adını ve filmlerini duyduğum bir yönetmen. Ancak,  açıkçası birkaç gün öncesine kadar hiç detaylı bir şekilde araştırmadığım bir isimdi. Nuri Bilge Ceylan’ın Cannes’a gitmesi zaten yıllardır olan ve duyduğum  bir durumdu; fakat arka arkaya FIPRESCI ve Palme D’or (Altın Palmiye)  ödüllerini alması kendisi için bir
Devamı