Yıldızların üstünde yürümek, aya şarkı söylemek, yalnızlığın en derin halini en dip denizlerde bulmak gibiydi Nick Drake dinlemek. Melankoliye övgüydü onun varoluşu ve bir insana ancak bu kadar yakışırdı bir yok oluş. Utangaçlığından duvarlara söylerdi şarkılarını ve parmaklarını perdeden her kaldırışında gezegenler yüzlerini ona dönerdi. O kadar içten söylerdi. Farklı bir gitar çalma tekniğiyle çalardı
Devamı