Zulme zulmederek karşılık vermek her şeyden önce siyasî bir paradokstur, bir anlamda da üretememenin, çıkış yolu arama zahmetini göze alamamanın, kısa ve doğrudan yollarla varılmış kestirme çözümlere sığınmanın, nihayetinde de zalimle hiçbir şekilde farklılaşamamanın, yani zalimleşmenin tezahürüdür. Temel politik güdülerimizin bu paradoks etrafında şekillendiğini iddia etmek hiç de zor değildir: intikam kültürü,
Devamı

-Halepçe’nin hatırasına… “Daye behna seva te!” (Anne elma kokusu geliyor!) Ortadoğu’nun kanlı savaş atmosferine rağmen bahar geliyordu. Nevruz günü yaklaşmıştı. Belki de acılar bir nebze olsun dinebilirdi. İnsanoğlu bu ya, her an ümitleri tazeleniyordu. Doğa bunun habercisi olabilirdi. Fakat Mephisto* yine oyununu oynadı ve dünya tekrar karardı. 16 Mart 1988’de Kuzey Irak’ta Halepçe kasabasında insanlık
Devamı

-Hocalı şehitlerinin aziz hatırasına… “Pek çok savaş hikâyesi dinledim. Faşistlerin zulmünü işittim, ama bebekleri, masum insanları öldüren Ermeniler onlardan da herkesten de çok çok daha beter.” (Olay yerinde bulunan Fransız gazeteci Jean-Yves Junet) 26 Şubat 1992… Vicdanları sızlatan katliam günü… İnsanlığın 20.yüzyıldaki en büyük utanç sahnelerinden birisi… O gün oradaki vahşetin acısını sinemizde hissediyoruz. Fakat
Devamı

  Rachel Corrie’nin bu cümlesi, tüm bir Batı dünyasının yıllardır hasretini çektiğimiz özeleştirisini ihtiva etmekte. Zulmedenlerin içinde yaşayanların bu özeleştiriye olan ihtiyacı, insanın suya, ekmeğe ihtiyacı nispetindedir. Çünkü insan, o nispette hakperesttir. Bu mevzunun Müslüman, Hıristiyan veya Musevi olmakla çok bir ilgisi yoktur. Bugün gördüğümüz üzere birçok İslâm lideri “Filistin meselesini” görmezlikten geliyor olmasına rağmen
Devamı