“Sevdiklerim, sevmeyip kaçtıklarım, beş para etmez lakırdılar,
yiyip içtiğim lokantalar, insanı sağır eden sohbetler, yazarlık hayallerim…
Bir tek sen Fahriye, yeminle söylüyorum bir tek sen…
Ankara bir yana, sen bir yana…
Bir tek seni özlüyorum.”
Levent Cantek’in yazdığı, Berat Pekmezci’nin çizdiği Emanet Şehir, Levent Cantek’in Dumankara: Hayat Bir Yangındı ile başladığı “Ankara Üçlemesi”nin ikinci kitabı… Türkiye’de eşine pek rastlanmayan “grafik roman” türündeki eser, haziran ayında 2. baskısını yaptı. Kitaba değinmeden şunu vurgulamakta fayda var, “grafik roman” deyince aklınıza Marvel Comics ürünleri gelmesin. Yazar şöyle tanımlıyor grafik romanı: “Geleneksel çizgi romanlar muktedir kahramanlarla varolular, yazarın veya çizerin adı kahraman kadar önemli değildir. Anlatı kalıpları ve sürati farklıdır. Grafik romanın hikâyesi edebiyata yakındır, sinemayı hatırlatır, kolay okunmaz, karakterler daha sahicidir.”
Bu teknik ayrıntıyı netleştirdiysek, kitaba geçebiliriz. Cumhuriyet ile birlikte İstanbul’a alternetif olarak tasarlanan Ankara’nın 1950’de Demokratlar’ın iktidara gelişiyle gözden düşmesinden hemen öncesinde geçiyor hikaye. Karakterlerin her biri sanki o döneme dair farklı ipuçları veriyor. Şekip ve Orhan’la dönemin kültür-sanat hayatına, Fahriye ile başlatılan komunist avına, Emel ile Yahudiler’in İsrail’e göçüne çok katmanlı bir hikaye ile tanıklık ediyoruz.
Bu tanıklık sürecindeki yol arkadaşımız Şekip’i şöyle anlatıyor yazar: “Çıkış noktam vasatlıktı; o bohem ya da entelektüel çevrenin içinde olan yeteneksiz birini, yazamayan, başaramayan birini anlatmak istiyordum. Bu vasat adamın bir yalancı olması fikri bana ayrıca ilham veriyordu. Sürekli yalan söyleyen, söylediği yalanlara kendi de inanan biri kadar heyecan verici bir başka edebi figür, inanın bilmiyorum.”
Neden böyle bir karakter yarattığı sorusuna ise şöyle cevap veriyor: “Tipik bir ters köşe yapmak, çizgi roman dendiğinde akla gelen olumlu nitelikli bir kahramanın yerine gerçeklik vehmini güçlendiren bir “melez” yerleştirmek istedim. Üstelik Şekip gibileri, vasatlar, pozörler ve mitimonlar oldu olası ilgimi çeker. Her şeyi göstere göstere bağıra bağıra yaşayan yazarları, şairleri sevmem, insani bulmam.”
Kitabı okuyan ya da okumayı düşünenler için bir müjdeyle bitirelim. Üçlemenin günümüzde geçecek olan son kitabı 2015’te çıkacak, yine Berat Pekmezci’nin çizgileriyle tabi.
[box_dark]Kaynakça[/box_dark]
http://emanetsehir.com/
