Tiyatro aşka benzer. İnsanı hazin hazin ağlatır. Ama verdiği acının gücünde bir başka tat bulunur. Tiyatro evrene benzer. İnsanı doya doya güldürür. Ama yansıttığı tuhaflıklar, gülerken ağlamak için istekler doğurur.
Namık Kemal
Bugün 27 Mart yani pek çok ülkenin kutladığı Dünya Tiyatro Günü… Ne de güzel söylemiş değerli sanatçımız Namık Kemal “tiyatro evrene benzer” diye, ne de güzel belirtmiş tiyatronun anlamını.
Dünya Tiyatro Günü 1961’ den bu yana tiyatro grupları tarafından birçok ülkede büyük coşkuyla kutlanmakta olup tiyatrocular için çok daha fazla bir öneme sahiptir çünkü; bu özel gün, tiyatro dünyasındaki insanlar için sahne sanatlarının insanları bir araya getirici gücünü kutlamak, seyirciyle daha iyi bir iletişim kurmak ve insanlar arasındaki anlayış ve barışı arttırmak için bir fırsat olarak görülmektedir. Hatta Türkiye’ de de bugün, bir çok sahnede izleyiciye sunulacak olan oyunların girişi ücretsizdir.
Elbette ki, tarihte, her dönemde toplumsal bilincin ortaya çıkmasında “sanat” kavramının çok büyük bir yeri vardır. Buna bağlı olarak; Dünya Tiyatro Günü’nü farklı bir deyişle şöyle de açıklayabiliriz; dünya çapında bilgi ve uygulama alışverişini arttırmak, gelişim sürecinde sanatsal yaratıcılığın ve üretimin gerekliliği konusunda toplumsal bilinci uyandırmak, insanlar arasındaki barış ve dostluğun sağlanması ve artmasını gerçekleştirmek adına karşılıklı anlayışı geliştirmeyi hedefleyen bir gün. Burada bana göre en önemli nokta; barış ve dostluğun sağlanması. Okurken, araştırırken karşımıza hep, özellikle de büyük uygarlıklarda; barışın ve dostluğun sağlandığı zamanlar ülkenin gelişerek büyüdüğü çıkar. Bu yüzden şüphesiz ki toplumsal bilinç barışın ve dostluğun önemi bilinerek kavranırsa çok daha yararlı olur. Hem bireye, hem de topluma…
Tiyatro gerek toplumda yaşanan aksaklıkları, gerekse toplumun kuvvetli ve zayıf yanlarını sahneye taşır. Ve bazen de bize benliğimizi yani kimliğimizi gösterir. Karşımızdaki oyuncuları çoğu zaman bu yüzdendir ki gıptayla izleriz. Türkiye açısından bakarsak; ne yazık ki hala sanata ve sanatçıya yeteri kadar değer verilmediğini düşünüyorum. Halbuki bizi cehaletten kurtaracak olan kesim onlarken; biz hala halk olarak akşamları abartılı dizileri izlemeyi, tiyatroya gitmeye tercih ediyoruz. Belki de bugün, bizim açımızdan bir farkındalık simgesi olur da artık kafamızı televizyondan, bilgisayardan kaldırır bir iki saatimizi değerli tiyatro oyuncularımıza ve o güzel sahneye ayırırız. Haydi! Gün; gerçekleri, güzellikleri,sahnede yaşayarak izleme, sanata, sanatçıya değer vererek bu değeri gösterme günüdür!
Sanattan mahrum bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.
Kemal Atatürk
