İnsanın çevresini gözlemlemesi kimi zaman karakteristik bir özellik gibi sunulsa da bizlere, az çok hepimiz bu piyasanın içindeyiz. Böyle bir özelliğiniz olduğunu düşünseniz de düşünmeseniz de, “Bedenim burada; ama ruhum sizinle takılmıyor homo sapienlar!” deseniz de demeseniz de, kendimizi bir şekilde seyirlik bir oyunu izlerken buluyoruz kimi zaman. Yaşar Kemal’in bu konu hakkında oldukça isabetli bir sözü vardı; lakin şu an tam olarak hatırlayamıyorum. Özetle, “ben sanki bu dünyayı seyre gelmiş bir gözlemci gibiyim” demeye çıkıyordu.
Hadi hepimiz az biraz gözlemciyiz; fakat önemli bir husus var bizi tel tel ayıran; odak noktası. Herkesin ilk odaklandığı şey aynı olmaz, hatta çoğu kişinin birine baktığında ilk gördüğü şey öyle kılık kıyafet değil de, daha eksantrik şeylerdir. Kimisi gülüşüne bakar, kimisi dişlerine; kimisi huylandığı bir şey olup olmadığını anlamaya çalışır, kimisi el hareketlerini inceler. Ben de tırnaklarına bakarım mesela. İlkokulda yapılan tırnak kontrolleri gelmesin aklınıza. Müzikle az buçuk ilgili olanlarınız bilir, klasik gitar çalan insanlar genellikle tırnaklarını kullanırlar; penayı, akustik gitar çalarken tercih ederler. İstisnası yok mudur, elbet vardır. Ama ülkemizde buluğ çağına gelmiş yolu gitardan geçmiş çoğu gencimiz, klasik gitardan el alıp yollarına devam ettikleri için ahde vefadır bu tırnaklar. Bu yüzden gitar çalan insanların, tercihe bağlı olarak bir ellerinin tırnakları diğerinkinden daha uzun olur. Toplumdaki eli gitar eline değmiş insanları tespit etmek, bir gözlemci için güzel bir malzemedir. Bundan bir üst aşama ise, çemberi daraltıp daha zor bir grubu tespit etmeye çalışmaktır; solak gitaristleri. Eğer sol elinin tırnakları uzun bir insan görürseniz biliniz ki, türünün sayılı örneklerindendir. Çünkü müzik tarihindeki birçok solak müzisyen dahi sağ elle gitar çalmayı tercih etmişlerdir.
Esasında solakmış değilmiş meselesi, fizyolojik açıdan önemli mi değil mi veyahut beyindeki hangi aksiyonların sonucudur halen tam anlaşılamamış olsa da; bizim açımızdan o kadar da önemli değildir. Bu konu ancak bir metafor olarak bir öneme sahiptir; çünkü her istisna bir genellemeye kafa tutar (Bu genellememe de kafa tutan istisna, muhtemelen absürdizm ve Sisifos Miti’dir) ve kafa tutmak bazen iyidir. Bu yüzden şimdi sizi müzik dünyasındaki en bilinen birkaç solak gitarist ve onların birer eserleriyle baş başa bırakıyorum. İstisnanız hiç eksik olmasın.
- Paul McCartney
2. Kurt Cobain
3. Tony Iommi
4. Jimi Hendrix
5. Slim Whitman
6. Kaan Tangöze
