Hercules, Türkçe’de “Herkül”, bizim kuşağımız tarafından genelde 1997’de çıkan Disney’in çizgi filmiyle aklımızda yer eden, Yunan Mitolojisi’ nden bir karakter. Müzikal-Çizgi Film formatında seyircilerin beğenisine sunulan bu Disney yapımı, bu sene ağustos ayı sonunda New York’ta sadece sekiz gün sergilenen özel bir gösterim ile sahneye uyarlandı. Bu gösterimi bu kadar özel yapan ise tamamen ücretsiz ol
ması! Sahneye uyarlayan Public Works ise 2013 yılında Public Theater’ın alt programı olarak hayata geçirildi. Public Theater 1954 yılında kuruldu ve sloganı; “İnsanlar tarafından, insanlara yönelik, insanların tiyatrosu” idi. Kâr amacı gütmeyen bu tiyatronun sergilediği Hercules müzikalini izlemenin tek yolu ise bilet lotosunu kazanmak. Ben de ne mutlu ki bu lotoyu kazanan insanlardan biri olma şansına eriştim. Müzikal ile ilgili izlenimlerimi aktarmadan önce konusuna bir göz atalım.
Hercules müzikali, adından da anlaşılacağı üzere Herkül karakterini konu alır. Herkül, Tanrıların Tanrısı Zeus’un oğludur. Zeus’u devirmek isteyen kardeşi Hades, Kaderin Görücüleri[1]’nden yardım ister. 
Kehanette, Herkül’ün işine engel olacağını öğrenen Hades, yardımcıları Panik ve Acı’ya, Herkül’ü öldürmelerini emreder fakat beceriksiz yardımcıları bunu başaramaz. Herkül’ün insana dönüşmesini yeterli gören Panik ve Acı ortalıktan tüyerler. Bilmedikleri şey ise Herkül’ün hala insanüstü bir kuvvete sahip olduğu gerçeğidir, bir o kadar da sakardır. Hayatı boyunca bu nedenle dışlanan Herkül, aslında evlat edinildiğini ve Zeus’un oğlu olduğunu öğrenince, Zeus’a; bir tanrıya dönüşmek için yalvarır. Bir tanrı olmanın şartı, kahramanca bir harekette bulunmaktır. Bunun için ünlü “kahramanlık koçu” Phil ile çalışmaya başlayan Herkül, bu sırada Hades’in esiri Megara’ya aşık olur. Zorlu maceraların sonunda Tanrı olmaya hak kazanan Herkül, Megara’ya olan sevgisinden dolayı insan kalmaya karar verir. Ve sonsuza kadar mutlu yaşarlar -iki ölümlünün yaşayabileceği kadar tabii-.
Hercules, sergilenişi açısından gerçekten çok özgün bir müzikal. Yönetmenliğini Public Works’ ün kurucusu Learde Bessonet üstlenirken, 1997’deki çizgi filminin yanı sıra pek çok Disney çizgi filminin müziklerini bestelemiş olan Alan Menken, bu yapım için yeni müzikler de besteliyor. Jelani Aladdin, Krysta Rodriguez, Roger Bart gibi Broadway yıldızlarını barındıran bu müzikal, pek çok amatör oyuncuya da yer veriyor. Tam olarak rakam vermek gerekirse bu zengin kadro, yaşları 5’ten 78 kadar çıkan ; 117 topluluk üyesi, 8 profesyonel aktör, bir dans grubu, bir ilahi korosu ve bir lise bandosundan oluşuyor.
Oyunun Provasından bir Fotoğraf
Müzikalin sergilenişine gelirsek; açık havada sergilendiğinden ve normal bir Broadway müzikaline göre elbette çok daha düşük bir bütçeye sahip olduğundan kostümler ve dekorlar yer yer sönük kalıp bir müsamere havası yarattı. Fakat oyuncuların enerjisi o kadar etkileyiciydi ki profesyonelce çalışmış bu (çoğu) amatör olan ekibin ışıltısı, bütün seyirciyi büyüledi. Benim favorim, normalde yaşlı ve ürkütücü üç Kaderin Görücüleri karakterinden birinin, çocuk bir aktris tarafından oynanmasıydı. Oldukça sevimli bir kontrast oluşturmuşlardı; üstelik küçük kız, performansı sırasında seyirciden aldığı ilgiye rağmen profesyonel tavrını asla bozmadı. Gerçekten izlemesi çok keyifli, çok alışılmışın dışında bir tiyatro deneyimiydi. Bir tiyatro geleneği olarak; dileyen oyuncular, performans sonrası sahne kapısında imza verdiler. Bu sayede de müzikalin bestecisi ve oyuncuları ile tanışmak benim için keyifli bir anı oldu.
Bu harika performansı merak edenleriniz, performansta çekilmiş olan kısa bir video kolajı aşağıda bulabilir.
https://www.youtube.com/watch?time_continue=69&v=u9x8argQR3E
Kaynakça:
https://www.imdb.com/title/tt0119282/
https://www.todaytix.com/x/nyc/shows/17246-hercules-ada-accessible
https://www.nytimes.com/2019/08/23/theater/hercules-public-works-disney.html
https://publictheater.org/programs/publicworks/
[1] The Fates: Yunan Mitolojisi’nde, bütün ölümlülerin kaderlerini belirleyen üç tanrıçaya verilen isimdir.
