“Aletlerimi, ellerimi kaybetmiştim. Piyano çalamadıktan sonra göğsümün içinde sanki bir ceset yaşıyordu.” Bu sözler 80 yaşındaki piyanist ve orkestra şefi João Carlos Martins tarafından söylendi. Kendisi artık umut verici bir hikayenin kahramanı. Peki kim bu João Carlos Martins?
1940 yılında Sao Polo, Brezilya’da doğdu. Çocuk dahi olarak fark edilmesiyle birlikte de sekiz yaşında piyano ile tanıştı. Bundan sadece bir yıl sonra ise birçok ödül kazanmaya başladı. Hatta efsanevi piyanist Alfred Cortot, onun için “Bu tür bir tonla, parmaklarının becerisiyle, piyano çalma tarihi için çok önemli biri haline gelebilir” demişti. 18 yaşındayken Porto Riko’daki prestijli Casals Müzik Festivali’ne katılmaya davet edilen ilk Latin Amerikalılar arasındaydı. 1961’de 20 yaşındayken, Bach’ın 48 Preludes and Fugues from the Well-Tempered Clavier eserini Washington, D.C.’deki ilk konserinde sergilediğinde uluslararası da bir ün elde etti. Ardından Amerika Birleşik Devletleri’ndeki büyük orkestralarla ve Carnegie Hall ile Avery Fisher Hall’daki (Lincoln Center) kapalı gişe performansları da dahil olmak üzere dünya çapında resitaller yaptı.
Kariyerinin zirvesindeyken Bulgaristan ziyaretinde iki haydut tarafından saldırıya uğradı ve beyin hasar aldığı için sağ kolunu kullanamaz hale geldi. Çok sayıda tedavi gördükten sonra, uzun bir çabanın ardından konserlerine geri döndü. 1996’da Carnegie Hall’da başarılı bir geri dönüş konseri düzenledi. 2000 yıllarının başlarında ise yaş almasıyla birlikte özellikle sağ eli daha kötü bir hale geldi ama o piyano tutkusundan vazgeçmemekte kararlıydı. Piyanistlikten tamamen emekli olmak yerine sol elini ve sağ elinin bir parmağını kullanarak çalmaya devam etti. Artık sol elindeki kabiliyeti de kaybetmesiyle büyük bir üzüntüyle piyanist olmaya son verdi fakat müzik aşkından vazgeçemedi ve orkestra şefi olarak kariyerine devam etti.
İşte tam bu anda, bu yıl hepimizin huzursuz ruhlarına ilaç gibi gelen bir gelişme yaşandı. Brezilyalı endüstriyel tasarımcı Ubiratan Bizarro Costa tarafından Martins’e özel olarak bir çift biyonik eldiven geliştirildi. Belki tam olarak ilk yıllarındaki gibi piyano çalamıyor ama artık göğsünde de bir ceset taşımıyor. Yeniden çalabiliyor. Sizlere João Carlos Martins’in büyük tutkusu piyanoyla tekrardan kavuşma anını bırakıyorum. Unutmamak gerekir ki büyük tutkularla beslenir sanat ve sonsuz değişikliklerden sonra yetişir. Umudu kaybetmemek yeterlidir…
Kaynakça
