Yoğun bir iş günü sonrası eve gelip günlük hayatın stresinden uzaklaşmak için ekranda açtığımız bir maçı izlerken iç geçirip “ne güzel hem para kazan hem de güzel bir mesleğin olsun” dediğimiz mutlaka olmuştur. Belirmeliyim ki; kendi adıma bu cümleyi kurduğum oldu. Yoğun bir iş günü ardından değil ama yoğun bir okul günü ardından tenis maçlarını kıskançlık içinde seyrederken “ah bırakmasaydım şu tenisi de midterm ve finallere kaybetmek yerine ATP sıralamasındaki birine kaybetseydim” dediğim çok oldu. Çoğumuzun söylediği o cümlede bir kelimeyi atlamamalıyız: meslek! Hiçbirimiz cümleyi şu şekilde kurmuyoruz: “Ne güzel hem para kazan hem de güzel bir hobin olsun!” İşte, iş bu noktada değişiyor. Geçtiğimiz günlerde basketbolu bırakan ve baba mesleği olan bilgisayar üzerine yoğunlaşacağını açıklayan Sasha Kaun’a: “Artık basketboldan zevk almıyorum ve bırakacağım.” dediği zaman ona hak vermedim değil. Çünkü “basketbol” onun için artık ders sonralarında stres atmak için oynadığı basketbol değildi; aksine basketbol onun için stresin kaynağı idi. Sasha için basketbol maçlarında sadece kazanmak ya da kaybetmek vardı; maçtan zevk almak yoktu. Bu “zevk alamamak” ona hayatı çekilmez yapmış olacak ki basketbol severlerle paylaştığı o kararı vermek zorunda kaldı.
8 Mayıs 1985’te Rusya’da doğan Kaun biraz dramatik bir hayata sahip. Soğuk bir Rusya akşamında patlayan karanlık bir elin ateşlediği silah, bankada bilgisayar programcısı olan babasını öldürmüştü. Babasıyla sonsuza kadar vedalaştığında henüz on üçündeydi. Bu olay hayatındaki “stone mile” oluyor ve arkadaşının “bu akademide daha çok Rus istiyorlar, gelmeli ve denemelisin” mesajı üzerine zaten değişen hayatına yeni bir yön vermek zorunda olan Sasha cebinde 1 vize, 1 uçak bileti ve 2000 dolar ile Florida Hava Akademisi’nin yolunu tutuyor. Daha sonra ise-genler mi çekti bilinmez ama- babasının ayak izlerini takip ederek bilgisayar programcısı olmaya karar veriyor. Genellikle basketbolcuların özgeçmişini okurken “16 yaşında basketbola başladı.” cümlelerine alışıkken Sasha ise 16 yaşında basketboldan uzak bir hayat sürüyor. Hatta bir basketbolcu için alışılmışın dışında olan tek gariplik bu değil; aynı zamanda basketbol koçu olan hocası Goporo, Sasha’ya “Hiç basketbol oynayarak hayatını kazanmayı düşündün mü? Diye sorunca Sasha’dan kesin ve net bir cevap alıyor, “Hayır, asla.” . Zaman bu cevabı ona çabuk unutturmuş olacak ki cevabının tam tersi olarak bir gün Florida Hava Akademisi’nde kendini basketbol topunu eline almış bir durumda bulur. Sonrasında kariyeri Kansas ve CSKA Moskova’da şekilleniyor. 2008’den bu yana CSKA Moskova forması giyen Sasha Kaun bu sezon VTB’de 37 maçta 10.5 sayı 3.4 ribaund ortalamaları yakalarken, Euroleague’de 30 maçta 20 dakika 9.9 sayı 4.5 ribaund ortalamaları ile sezonu tamamladı.
Şimdi ise Sasha için basketbolla ayrılık zamanı. Pek çok insan basketbolu bırakmak için genç bir yaş sayılan 30 yaşındaki Sasha’nın bu kararını şımarıkça buldu. Fakat Kaun’un geçmişinin sayfalarına bakarsak zaten basketbol oyuncusu olmak hiçbir zaman hayalleri arasında olmayan bir kişi için “gitme, kal.” demek ne kadar doğru olur? Diğer bir nokta ise deyim yerindeyse gözünü kırpmadan cesur bir şekilde kararını verip “bırakıyorum bu işi, sıkıldım artık” demesi. Pek çoğumuzun “bu benim yapmak istediğim meslek değil” dediğimiz anlar vardır; ancak bu kararı belki çevremizin desteklememesi belki de gerekli cesareti bulamamamız sebebiyle bırakma kararını bir türlü veremez ve mutsuz bir hayat sürmeye kendimizi mahkûm ederiz. Sasha için ne mutlu ki; kod yazarak mutluluğu bulacağını düşündü ve kesin kararını verdi. Açıkçası birçoğumuz için gıpta edilecek bir hareket.
Sasha, belki de büyük konuşmasının bedelini ödedi. Gerçekten “bedel” miydi? Tartışılır. Ancak yeni bir hayat Sasha Kaun için başlıyor demek yanlış olmaz. İnsanın sevdiği değil çok sevdiği bir işi, mesleği yapması mutluluğun anahtarı olsa gerek. İster basketbolcu olun ister bilgisayar mühendisi.
