Bir Gün, Üç Sergi: İstanbul Modern

Farklı bakış açılarını keşfetmek ve estetik zevkini üst noktalara taşımak için resim sergileri önemli bir yere sahiptir. Eserlerde her bir sanatçının hayata karşı duruşları ya bir fırça darbesiyle ya da birkaç çizikle kendini ifade eder. Resim sergilerinde belki de her zaman gözlerimizin önünde olan fakat o güne kadar fark etmediğimiz olguları ya da objeleri yeniden keşfetme imkanı bulmuş oluruz. Bir resim, mutlaka bir histen veya bir yaşanmışlıktan beslenir ve bir hayata dokunabilir. Bir tabloda kendimizi bulmak sanatla ne kadar iç içe olduğumuza değil, o tablonun kalbimize ne kadar dokunabildiği ve bizlere kendini nasıl ifade ettiğiyle ilgilidir.

İstanbul, sanatsal aktiviteler açısından oldukça zengin organizasyonlara ev sahipliği yapan şehirlerimiz içinde ön sıralarda yer almakta. Birçok sergiye ve sanatsal etkinliğe ev sahipliği yapan İstanbul Modern’i uzun bir süredir ziyaret etmek istiyordum. Karaköy’de bulunan İstanbul Modern, “küresel sanat dünyasında bir referans noktası olma amacıyla modern ve çağdaş sanat yapıtlarını, fotoğraf, tasarım, mimari, yeni medya ve sinema alanındaki üretimleri koleksiyonunda topluyor, koruyor, sergiliyor ve belgeliyor.”

İstanbul Modern’in içinde kütüphane, sinema ve fotoğraf galerisi bulunuyor. Ayrıca Modern, hem koleksiyon sergilerine hem de süreli sergilere ev sahipliği yapıyor. Aynı zamanda eğitim programları, seminerler ve rehberli turlardan yararlanma olanaklarınız bulunuyor.

İstanbul Modern’e gittiğim zaman devam eden üç sergiyi gezme fırsatı yakalamış oldum. Bu sergiler; “Sanatçı ve Zamanı”, “Roger Ballen: Retrospektif” ve TEPTA’nın yirmi beşinci yıl sergisi olan “Gündüz, Işık, Gece” sergileriydi. İstanbul Modern’in ilk katının ayrıldığı “Sanatçı ve Zamanı” koleksiyon sergisi, sanatçıların zaman fikri etrafında birey olarak kendilerini ve çalışmalarını nasıl konumlandırdıklarına odaklanıyor. Sergi, sanatçının zamanı ile toplumun, kültürün, doğanın ve evrenin zamanı arasında kurulan bağa ve hesaplaşmaya dair bir düşünce alanı öneriyor. Geçmişten geleceğe farklı zamanları, belirli ortak temalar çerçevesinde bir araya getiriyor. Bu serginin çıkış mottosu Ahmet Hamdi Tanpınar’ın “ne içindeyim zamanın ne de büsbütün dışında” sözleri ile hayat buluyor. Bu sergiyi içinize sindirerek gezmeniz ve eserleri özümsemek için uzunca bir süre ayırmanız gerekebilir. Benim sergiyi bitirmem yaklaşık iki saatimi aldı. Sergide ,ülkemizde oldukça popüler olan sanatçılarımızın eserlerini bulmamız mümkün. Benim dikkatimi çeken nokta ise sergide Güzel Sanatlar Akademisi öğretmen ve öğrencilerinin eserlerinin yoğunlukta olmasıydı. Güzel Sanatlar Akademisi, ilk kez Osmanlı döneminde Sanayi-i Nefise Mektebi adıyla kurulan ve döneminin sanat ve mimari alanında ilk yüksek okulu olma özelliği taşıyan eğitim kurumudur. Cumhuriyet Döneminde Mustafa Kemal Atatürk’ün sanata ve sanatçıya verdiği muazzam değerle birlikte Sanayi-i Nefise Mektebi eğitim şartları iyileştirilerek ismi Güzel Sanatlar Akademisi olarak değiştirilmiştir. Ülkemizdeki değerli sanatçıların pek çoğu bu eğitim kurumunda yetişmiştir. Sergide Güzel Sanatlar Akademisi’nin en değerli hocalarından Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun tablosunu gördüğümde resmin dört ana dayanağını belirttiği ünlü sözü aklıma geldi;

Dört küheylan çeker arabamızı

Biri çizgi biri leke biri renk

Dördüncü adıyla sanıyla Benek…