Yaşamak bir kehanet,
Başkalarının aynalarında çürüttüğümüz .
Ve gölgeler, esiri küllerin aydınlıkta.
Gece, aynanın öteki yüzü
Kendi kendinin sırlanmış mührü, çıkmazların yükü
Kör bir pencere, kuru bir düğüm
Güneşin şakaklarında asılı, kalpsiz bir duvarın ağır yaralı mezarı.
Ölüm çıkar, yaşam doğar her bir zerresinden.
Her bir doğuş, ölümün haresi.
Örter için için yaralarını pişmanlıktan.
Gök en büyük suç ortağı,
En sıkı dost içerideki yangıya.
Tek celsede hükümlü; kör cesaret, esrik tevazu.
Göğün yaşları kendi kendine dolaşık,
Düğüm düğüm yalanlar ve avuçlar hep ıslak.
Sebebi oluyor her bir yaş, her bir yıldızın
Kendi arafında sürgün kalmasına
Ebedi olanın intiharına.
Sonsuzluk meydan okumaksa yazgıya,
Kördür zaman bütün algılara.
ARZU KAŞIKCI
