Wes Anderson sunduğu deneyimi bir çocuğun perspektifinden aktarır. Algılanan hayat bir çocuğun ruhunun şenliği kadar alacalı ve onun naifliği kadar pasteldir. Çocuğun kıpır kıpır tahmin edilemezliğine tezat bir şekilde düzlemlere paralelliğine sadık hamlelerle hareket eden kamera, Wes Anderson’ın yarattığı dünyaya dair ilk ipuçlarından birini bizlere sunar. Karakterlerde de gözlemleyebildiğimiz bu donuk coşkunluğun en belirgin hallerini;
Devamı

Tutkularının, hayallerinin, aşkının ve kırgınlıklarının benliğini ele geçirdiği her bir insanı temsil eden isimsiz karakterimiz; tutkunun ateşiyle parıldayan kırmızı elbisesiyle, yaşam izleri silinmeye başlamış stüdyosundaki buzlu bir camın ardında bizleri karşılıyor.  Stüdyoda attığı adımlarda yaşadığı acıların ve bu acılara göğüs gerişinin yankılarını duyar gibiyiz: ihtiyatlı, asil ve yorgun. Yaşanmışlıklarının izlerinin geçidinde gururlu bir baş kaldırma
Devamı

  2019 yılının ilk yarısının korku ve gerilim sineması için fevkalade geçtiğini önceki bir yazımda yazmıştım, şansa bakın ki 2019’un diğer yarısı da bu bakımdan pek farklı olmadı. Özellikle kasım ayında vizyona giren Robert Eggers’in yazıp yönettiği The Lighthouse, 2020’ye girmeden az evvel isminden sıkça söz ettiren yapımlar arasındaydı. The Lighthouse‘dan önce 2015 yapımı The Witch ile yakından tanıdığımız
Devamı

  “Ah Teo, tonlar ve renkler ne büyük şeyler. Bunları hissetmeyi öğrenemeyen biri ise gerçek yaşamdan ne kadar uzakta… Tümüyle özgür olamamak çok zoruma gidiyor.” Vincent Van Gogh’u nasıl bilirsiniz? Belki Yıldızlı Gece tablosuyla, absenthe içip kulağını kesmesiyle, yoğun renkleriyle veyahut bir cümle ağırlığındaki o çok derin kelimeleriyle. Öyle ya da böyle bizlere tonları, renkleri
Devamı