Sana 20 yıl sonrasından sesleniyorum henüz bedenine iliştirilmemiş çocuk ruhum. Kalbimin iç cebinde hassasiyetle taşıdığım bu narin hayat hikayesi, artık bana ait değil. Ben, hiç ayak basılmamış bir kentte ve yalnızlığın hanesinde, şimdi sana; beni, seni, bizden kopmuş o çocuğu anlatacağım. İnzivaya çekildiğim rıhtımımda büyüyüşümü izleyeceğim bir daha; müdahale edemeden, dokunamadan, değiştiremeden ve en kötüsü
Devamı

“İstanbul’da, Boğaziçi’nde bir garip Orhan Veli… Veli’nin oğlu… Tarifsiz kederler içinde…” “Evvelâ adam, yani sirk hayvanı falan değil. Burnu var, kulağı var, pek biçimli olmamakla beraber.” Böyle tarif eder kendini Orhan Veli. Korkularını, dostlarını, yazın macerasını, rakısını, kadınlarını, aşklarını, fakirliğini, sefaletini, avareliğini kelimenin en mütevazı, en sade hâliyle, içimizden biri gibi, her sabah önünden geçerken
Devamı

Çimlere uzanmıştım. Başımı kaldırdım. Ne görüyordum?  Pembe bir bizon muydu o? Hayır, hayır sanırım elindeki pamuk şekeri birbirine fırlatan ağaçlar. Vazgeçtim, balon şişiren ejderhalar. Ya da… Çocukluğumuzda neler yaşadığımızı kaçımız hatırlayabiliyoruz? Ya da kaçımız durduğumuz yerin gerisine dönüp bakıyoruz? Richard Linklater’in Çocukluk adlı filmi, küçüklük anılarımın tekrardan canlanmasını sağladı. Dışarı çıkıp oyun oynamak belki de
Devamı