Son günlerde fark ettim ki hepimiz bir bahane bulmuşuz ve onun arkasına sığınıp devam ediyoruz hayatımıza. “İnan ki hiç zamanım yok, aslında tiyatroyu çok severim ben!” diyenler ile “Bu oyunları çok takip edemiyorum, sen nereden öğreniyorsun?” taraftarları bir rekabet içindeler sanırım. Anladığım kadarıyla “güzel” oyunlara yalnızca belirli kişiler gidiyor ve diğerlerine yer kalmıyor. İşte bu
Devamı

23 Kasım akşamı kendimi Meb Şura Salonu’ndan Ankara ayazına atarken düşündüm: “Uzun zamandır bu kadar keyif aldığım bir oyun izlememiştim.” Ve benimle birlikte salonu tıklım tıklım dolduran onca izleyicinin de benzer bir tatlı sarhoşluk ve keyif içerisinde dağıldığını, yüzlerindeki gülümsemenin oyun bittikten sonra bekledikleri uzun çıkış sırasında bile yerini koruduğunu gördüm; demek ki tahminlerimin aksine, oyun
Devamı

Geçenlerde sevgili arkadaşım Refika Arıtürk, yazımın sonunda linkini bulabileceğiniz o güzel yazısında kaleme aldığı romana dair düşüncesini “Bir kitabı, bir hikâyeyi sevmek ve güzel bulmak için; onun ille de yüzyılın eseri olması gerekmiyor,” ifadesi ile aktarmıştı. Düşündüm, bugüne kadar yazılarımda hep kalbime taht kurmuş, beni çok etkileyen eserlerden bahsettiğimi fark ettim, belki de güvendiğim sınırlar
Devamı

Berrak, masmavi, deniz kokulu bir öykü Stelyanos Hrisopulos Gemisi. Denize özlemi büyük olanlar için birebir. Ama hırçın, tehlikeli, acımasız aynı zamanda. Bu öyküye yelken açmak da cesaret istiyor doğal olarak. Yolculuğun sonu belirsiz, hava güzel başlıyor ancak güneş de açsa gri bulutları fark etmemek imkansız. Şimdilik denizin alabildiğine çarşaf gibi oluşu, mavinin getirdiği o meşhur
Devamı