“yine gözümüz yükseklerde” En derin anlamsızlık bile kendine bir kat daha aşağısını buldu, hayret! Her gün memnuniyetsizliğimizi haykıra haykıra uyandığımız sabahlardan, övgülerden uzak cümlelerle andığımız hayatlarımızdan ve bizden; en önemlisi bizden geriye ne kaldı, hiç bilmiyorum artık. Kıymet bilmezliğimize gösterilen sarı kartlardan ders almadıkça bu hazin sona yaklaştığımızın farkına varamadık. Kendimizi kanıtlamaya çalışır gibi kibrimizle
Devamı

  “Elbette hikayemi anlatıyorum diye bu herhangi bir sorunumu çözdüğüm anlamına gelmesin ya da anlatmayı bitirdiğimde bir şekilde başka biri falan olacağım da yok. Çünkü, yazmak, kendi kendine terapi uygulamak değil sonuçta, olsa olsa kendi kendine terapi yapmaya yönelik zayıf bir deneme olabilir, o kadar.” (Murakami) Murakami’nin okuduğum ilk kitabı Rüzgarın Şarkısını Dinle oldu. Çok
Devamı

Hiçbir şey zaman kadar uzun değildir, çünkü sonsuzluk bile onunla ölçülür. Yine hiçbir şey onun kadar kısa değildir, çünkü düşündüğümüz şeyleri yapmaya kafi gelmez. Sevinç içinde olan için hiçbir şey zaman kadar çabuk geçmez. Bununla birlikte, zaman uçsuz bucaksız bir mekana kadar uzanır. Zamanı istediğimiz kadar kısa parçalara ayırabiliriz. Dünyada herkes zamanını boş yere harcar,
Devamı

En son ne zaman yalnız kaldınız? Ya da ne zaman acılarınız feryat ettiğinde ruhunuzun amansız çığlıklarını dinlediniz? Çaresizdiniz değil mi? Başınızı koyacak bir omzunuz, sımsıkı tutacak bir eliniz, koskocaman sarılacağınız kimse yoktu yanınızda ve kimse duymadı değil mi sesinizi? Çünkü bağıramadınız, elinizi uzatsanız tutabileceğiniz insanlara bile seslenemediniz, ağladınız çoğu zaman ve sesinizi duyurabilecek umutlar aradınız
Devamı