Oldukça coşkulu bir hafta içinden sonra oynanacak Elazığspor-Antalyaspor maçının ayrı bir anlamı vardı benim için. Çünkü eğer Elazığ kaybederse, haftaya oynayacağı Beşiktaş maçını da düşünürsek mağlubiyet serisi 12 maça uzayacaktı. Şayet kazanırsa takım bir hayli ferahlayacaktı. Antalyaspor cephesindeyse beklentileri karşılayamama korkusu başlamıştır diye tahmin ediyorum çünkü ligde ki pozisyonları kadro kalitesine göre aşağıda kalıyor ve bunun dokunacağı makamda teknik direktörlüktür muhakkak.
Antalyaspor gol atamamasına rağmen ilk yarıda Elazığspor’a zor anlar yaşattı. Maça önemli eksiklerle çıkan Elazığspor bazı oyuncularını mevkileri dışında oynatmak zorunda kalmıştı. İlk yarının golsüz bitmesinin ardından Elazığspor için pek ümitli değildim lakin Galatasaray maçında gerçekleşen olay tersine dönmüş Elazığ 20 dakika içerisinde 4 gol atmış ve ağlarında bir gol görmüştü. Peki bu maçtaki Elazığ’ı bir önceki maçtan ayıran neydi?
Maçtan bir kare…
En önemlisi bu maçta defansta ve kalede sürekli basit hatalar yapıp gol yemesine sebep olan sözde tecrübeli kilit oyuncuları yoktu Elazığ’ın. Yazının başında bunu bir eksik gibi yazsam da sakat ve cezalı futbolcular takımın rahatlamasına ve sürekli ilk 11’de görev alamayan futbolcuların sahaya çıkmasına sebep oldu. Bu futbolcular sürekli 11 oynayan oyuncular kadar canlı yaşamamıştı 10 mağlubiyeti ve onlar kadar çaresizlik psikolojisine girmemişti. Daha önce “Filancanın yerinde ben oynasam böyle olmazdı, şunu atardım, bunu tutardım.” şeklinde düşünen bu oyuncular buldukları şans neticesinde hırslı ve istekli bir şekilde kendilerini kanıtlama yoluna gittiler bu da mücadeleyi getirdi. Tabii tek artı bu değil. Helal olsun, Okan Buruk yavaş yavaş takım olmayı öğretmeye başlamış, maç esnasında bir çok örneğini gördük. Bununla da kalmayıp daha başarılı bir atak organizasyonu uygulatmış takıma, takımda çıkıp 20 dakikada 4 tane atmış… Okan Buruk bu hamleleri yapmakta biraz geç kaldı, fakat ne kadar geç de olsa henüz hiç bir şey bitmedi.
Lige tutunmanız dileğiyle, tebrikler Elazığ
