“Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.” Stefan ZWEIG-Olağanüstü bir gece Yeni bir dönemin ilk haftalarından esintilerle geri dönüyorum. Hala eninde sonunda yaratmak istediklerimizi, karşımızda görmek istediklerimizi kendi aynamızda bulmamız gerektiğini düşünüyorum. Hala eylülde yapraklar sararıyor ve hala,
Devamı

Daha bir ay önce yeni bir yıla girdiğimi zannetmiştim. İşte, yine birdenbire yeni yıldı! Ankara yıldızsız ve kapkaraydı. Yeni yılda da her gün en az yüz sayfa düşünmem gerekecekti. Bütün sabahlar askerîydi. Kalk borusuyla fırlatılıyordum sanki yatağımdan. Seçim hakkı yoktu. Türlü türlü korkular, nesnesiz kaygılar da cabası. Gençlik kanının damarda durmak bilmediği günlerin tam ortasıydı.
Devamı

Korku, birçok farklı kılıkta ve şekilde çıkabilir insanın karşısına.  Kaybetme korkusu, başarısızlık korkusu, suçlulukla karışmış yakalanma korkusu… İnsanın içine yerleştiği andan itibaren, kontrolü ele geçiren, bütün vücudu, hücreleri saran bir korku aslında işkencelerin en büyüğü olabilir. Çünkü korkunun varlığını asla unutturmayarak hırpaladığı kişiye, bu korkudan kurtulmadıkça rahat ve huzur yoktur. Sonsuz bir sessizlik ya da
Devamı

“Sana ilk defa her şeyi söylemek istiyorum; bütün hayatımı bilmelisin, o hayat ki, hep senindi ve sen onu asla bilmedin.” Her şey böyle başlamış R için. İlk defa her şeyi, aşkı, ölümü ve de onu, kendisine adanmış koca bir ömrü anlatan “bilinmeyen bir kadının” mektubu ile öğrenmişti. 41. yaş gününde kendisini dev bir sırrın, tarif
Devamı