Henry Cavill
Başlamadan belirtmekte fayda var: Superman kıyafetindeki kırmızı mayo gitmiş, çok da güzel olmuş.
Siyasi gündem malum, ölümler yaralanmalar vuku buldu, ölenlere Allahtan rahmet yaralananlara acil şifalar diliyorum. Böyle bir gündem içinde yadırgayanlar olabilir ama Toma’nın karşısında gitar çalan genci, polislere kitap okuyan gençleri, Gezi’de resim yapan minikleri gözümüzün önüne getirince kültür-sanat’ın da siyaset kadar elzem olduğunu anlarız diye düşünüyorum. Bazen bir filmle milyonlara sesinizi duyurabilirsiniz hem de olabilecek en etkili şekilde; ben Joseph Goebbels diyeyim merak buyurunlar araştırabilir bu amcayı. Kimmiş, ne iş yaparmış?
14 Haziran’da vizyona giren Superman Christopher Nolan‘ın senarist ve yapımcı olarak katkıda bulunduğu; yönetmen koltuğunda ise 300 ve Watchmen filmleriyle tanınan Zack Snyder‘in yer aldığı bir yapım olarak uzun süredir beklenmekteydi. Nolan’ın Batman serisiyle yakaladığı başarının ardından tüm gözler bu filme çevrilmişti. Her ne kadar Nolan da ekipte yer alsa da yönetmen koltuğunda oturan isim Snyder ve her yiğidin yoğurt yiyişi farklı oluyor haliyle.
Russell Crowe
Superman‘in babası Jor-El rolüne Russel Crowe can veriyor, filmin giriş bölümünde Batman Begins filmindeki gibi hikaye, başlangıcından alınıyor ve bir anlamda filmin temeli sağlanıyor. Bu bölüme Nolan’ın elinin deydiği muhakkak, zira Nolan’dan önce çekilen Batman filmlerinde flash-back’ler eşliğinde geçmişe kısa yolculuklar yapılırken Batman Begins filminin büyük bölümünde bir kahramanın doğuş süreci anlatılmıştı.
Kevin Costner
Kal-El nam-ı diğer Superman‘in dünyaya teşrifi ile hikayenin akışı değişiyor ve kronolojik sıra yerine flash-back’ler kullanılarak dünyadaki ailesiyle ilişkileri ve güçlerini fark etme süreci anlatılıyor. Güçlerini farkederken yaşadığı travmalar, bu güçleri insanların önünde kullanıp kullanmama konusundaki gelgitler dünyadaki peder bey Jonathan Kent rolündeki Kevin Costner‘ın da katkısıyla çok güzel işlenmiş. Hele bir hortum sahnesi var ki, Costner döktürüyor.
Laurence Fishburne ve Amy Adams
Lois Lane rolünde Amy Adams, Editör Perry White rolünde Laurence Fishburne oynuyor. Amy Adams olmuş da Matrix’le özdeşleşen Morpheus amcanın yerine Nolan’ın Batman serisi, Inception ve Prestige‘de birlikte çalıştığı favorilerinden Michael Caine oynasaymış daha mı güzel olurmuş sanki. Eğer devam filmleri gelirse inşallah başka bir rolde de olsa Caine’i görürüz. Filme dönecek olursak filmin ilk yarısı benim gibi aksiyondan pek hazetmeyenleri gayet memnun ederken ikinci yarısı aksiyon severleri de düşünüyor ve izleyiciye tam bir aksiyon şöleni sunuyor. Bazı sahnelerde mantığınız sizi dürtüp “nasıl ya, olur mu öyle şey” dedirtse de, “adamın gözünden ışın çıkınca bişey yok buna mı takıldın” diyerek onu susturmanızı öneririm. “Sen onlar için Tanrı gibi olacaksın” tarzı gereksiz Hz.İsa göndermeleri olsa da film genel olarak gayet başarılı ama futboldan aşina olunan bir tabirle “Bir Dark Night” değil (bkz: bir alex değil)
Christopher Nolan ve Zack Snyder
Memento’dan bu yana Nolan’ın başarısı herkesçe malum. Yüksek olasılıkla devam filminde de yönetmen koltuğunda olacak olan Snyder ile Nolan iyi bir uyum yakalayabilirse Steven Spielberg‘den biri 20 diğeri 24 yaş küçük olan ve önlerinde Allah ömür verirse uzun bir yol bulunan bu ikili belki de ilerleyen yıllarda ortak film projelerine imza atarak sinema tarihinin unutulmazları arasına girebilir.
