Buz Pateninin Goodfellas’ı: “I, Tonya”

Buz pateni; kıyafetleriyle, müziğiyle ve en önemlisi de ahenkli hareketleriyle insanlara oldukça naif ve estetik görünen bir spor. Ancak estetik görünme kısmı ne kadar doğruysa da, naif olmaktan da bir o kadar uzak. En azından naifliği bize karşı denilebilir ama sporculara karşı değil maalesef. Buzun üzerinde, ince bir metalin dengesinde dans etmek; bale yaparmış gibi, buz pateni sporcularının ayaklarını ve vücudunu oldukça zorluyor. Bir sporun sahip olduğu tüm azmi ve hırsı da içerisinde barındırıyor. Hatta bu hırs, gözlerden uzak bu sporun ABD tarihindeki en büyük ve en ünlü dramalarından birine de imza atıyor.

I, Tonya filmi, 90’larda ünlü bir buz patencisi olan Tonya Harding’i ve onun hem takım arkadaşı hem de rakibi olan Nancy Kerrigan ile arasında geçen ve ABD’de senelerce unutulmayan olayları anlatıyor. Margot Robbie tarafından oldukça iyi canlandırılan Harding, fakir bir aile ve baskıcı bir anne ile büyüyor. Daha sonra aynı fiziksel ve psikolojik şiddeti evliliğinde de yaşamaya devam ediyor. Harding’i buz pateni gibi “elitist” görünen bir spordan sürekli dışlanmasına sebep olan da aslında büyüdüğü ve yaşadığı bu ortam olmuş. Harding daha atletik, agresif ve riskli hareketler yapmayı tercih ederken, Kerrigan ise güzelliğinin de etkisiyle daha artistik ve duygusal hareketler sergiliyor. Bundan sonra ise aralarındaki çatışmanın da artmasıyla, kocası ve korumasının tuttuğu bir adamın, Kerrigan’ın bacağını tam 1994 Kış Olimpiyatları zamanı sakatlaması ile alevleniyor.

Filmdeki olaylar bize biraz daha uzak ve acıklı görünse de, film çok farklı bir tarza bürünerek seyirciye olayları çok farklı bir havada gösteriyor. Harding’in oldukça zor geçen hayatıyla empati kurarken aynı zamanda oldukça eğlenebiliyorsunuz. Bu duruma eğlenceli ve hareketli 80’ler müzikleri ve dönemin abartılı makyajının katkısı çok oluyor tabi. Buz pateni sporundaki estetiğin yanına aksiyon, komedi, dram ve hatta suç bile katıyor. Harding’in baskıcı annesini oynayan Allison Janey, bu rolüyle Oscar ödülünü alsa da Harding’i oynayan Margot Robbie ve Harding’in eşini oynayan Sebatian Stan, Janey’den eksik kalmıyor.

Filmin en ilgi çekici kısımlarından biri de Harding’in ünlü performanslarının sahnelendiği kısımlar. Dönemin en ünlü buz pateni sporcularından birisinin filmi çekilirken buz pateni sahnelerinin de oldukça etkileyici olması gerekir. Margot Robbie ise film için uzun süre bunun için eğitim alsa da bir olimpik sporcunun sergilediği hareketlerin çoğunu yapamayacağı için dublör kullanılarak CGI teknolojisi ile Robbie’nin yüzü dublörün yüzüne yerleştirilmiş. Bu sebeple de Harding’in “triple axel” hareketi hariç oldukça doğal ve gerçekçi bir biçimde gösterilmiş performanslar. “Triple axel” hareketi ise performansının odak noktası olduğu için yavaş çekimle göstermeyi tercih etmişler.

Buz pateni performansını çekerken yaşanan bir diğer zorluk ise oldukça ilginç: Buz pateninde usta bir kameraman bulmak. Olimpiyatlarda performanslar uzaktan geniş çekimle alındığı için, orada böyle bir gereksinim yok. Ancak burada seyircinin Harding’in hemen yanında geziyor gibi hissetmesi için kameraman da buz pistinde oyuncu ile beraber hareket etmiş. Buz pistinde normalde dengede durmak zor iken kamera ile açıya uygun ve senkronize hareket etmenin ne kadar zor olduğunu tahmin edemiyorum bile. Ödül törenlerinde filmin kameramanlarına özel bir ödül bile verilebilir bence.

Peki Harding, Kerrigan’a olan saldırıdan gerçekten haberdar değil miydi? Elde kesin bir kanıt olmadığı için hiçbir zaman tam olarak cevap verilemeyecek bir soru bu. I, Tonya filmi de bu soruya benzer bir cevap veriyor. Ne kadar Harding’in hayatına ve kişiliğine odaklansa da film, tarafsız görünmeyi başarıyor ve her senaryonun gerçekleşebilme ihtimalini de göstererek filme farklı bir hava da katıyor. Zaten Harding’den de gerçeği anlatmasını istediklerinde verdiği cevap tüm filmi özetliyor:

“Gerçek diye bir şey yoktur, herkesin kendi gerçeği vardır.”