“Farkındalık yükseldikçe kadın ve erkek arasındaki fark kapanır.”
OSHO
Herkesin ait olduğu birileri var, önce aileden başlıyor aitlik duygusu sonra arkadaşlardan bekliyorsun, sonra sevgilinden. Aitsin birilerine, hiçbir zaman tek değilsin, bireysel değilsin. Özgür olmak ister insanoğlu ve yalnızlıktan korkarız, aslında hiçbir zaman özgür değiliz, yalnız hiç değiliz! Hoş kalabalıklar içinde yalnız hissedebilirsin o ayrı; ama yalnız değilsin gerçekte.
Mesela ben, kalabalıklar içinde yalnızım uzun zamandır. Çoğu zaman hissettiğimiz yalnızlık değildir aslında, yoksunluk çekmektir. Uyuşturucu ya da sigara gibi yani. Nasıl uyuşturucu yokken bir bağımlı krize giriyorsa; biz sözde aşıklarsa, aşkın yoksunluğunu çekiyoruz. O olmadığında, aşk yoktur, yalnızsınızdır, yapayalnız. Karanlıkta yalnızsınızdır, güya! Sen başkalarına da aitsin, sadece ona değil. Azıcık farkındalık aşka olan bağımlılığınızın bünyeyi tetiklemesine izin vermez.
Aşk inançla alakalı sanki, din olan değil, inanmak. İnanmadığın, var olmadığını sandığın bir şey zaten canını yakamaz. Yalnızlığa neden inanıyoruz, olmayan bir şeyin varlığını nasıl hissederiz? Yoksunluk işte o. Anlatmaya çalıştığım şu ki; aşk bağımlılık yaratıyor, yaşamayanlara duyurulur!
Konu bana gelirse eğer, “Merhaba ben Sinem ve bir aşk bağımlısıyım”, tek başıma değilim burada bakıyorum, ya ne işiniz var burada, hayatınızı yaşasanıza! Biliyorum şu an size dalga geçiyorum gibi geliyor ama, yalnız değiliz biz, sadece yoksunluk çekiyoruz. Bir şey söyleyeyim mi? İnanmak şu an çok zor gelecek biliyorum ama geçiyor. Bana geçti mi diye sorarsanız, açıkçası emin değilim ama zaman falan değil, bırakın bu saçmalıkları. Neymiş “zaman her şeyi çözer”. Yok ya!
Farkındalık sevgili dostlarım, misafirler ve ayrıca satırlarımda gezinen gözler. Biz sadece sevgililerimize -pardon geçmişte ki aşklarımıza- ait değiliz. Biz bu güne, yanımızda kalanlara ve mutluluğa aitiz. En çok da ailemize. Farkına varın! Ve çevrenize bir bakın, yalnız olmadığınızı anlayacaksınız. Aşk olmadan mutluluk olmaz diyenlerinizi duyuyorum. Dürüst olun; mutlu musunuz şu an? Kendinizi kandırmayın! Onsuz yaşayamam yok, onsuz yaşamak beni üzer var, onsuz yapamam yok! Yaparsınız çünkü. Ben de kabul ediyorum bir süre gerçekten yapamayacaksınız ama ölüm kalım meselesi değil aşksızlık. Korkmayın bu kadar onsuzluktan. Mutlusunuz! Hatta kimileriniz onsuz daha mutlu belki.
Farkındalık sevgili satırlarımda gezinen rengârenk gözler. Hey! Size sesleniyorum! Ağlayıp zırlayanlar! Ya yok bir şey… Biliyorum bir süre canınız çok yanacak, tükendiğinizi hissedeceksiniz. Üzgünüm ama yoksunluk çekmeden bağımlılık bitmiyor işte. Kendinize, aitliğinize tutunun! Önce kendinize aitsiniz siz. “Sen” daha önemlisin, bunun farkına var!
