2020 “edebiyatımızdan” birkaç anahtar kelime dilerseniz, kesinlikle bunların sonucu olarak halihazırda elimizde olup kıymetini daha iyi bilmeye başladığımız “özgürlük” sınırlarımızı, küresel sağlığımızın önemini ve üzerimizdeki etkisini öne sürerdim. Birkaç gün içinde uğurlayacağımız, felaket senaryolarına emsal taşıyan bu yılı uğurlama isteklerimi “sonlandırma mecburiyeti” olarak hissettiğimi itiraf etmeliyim. Bu sefer anahtar deliğinden baktığım yeni kapı 2021 olacağından dolayı, artık yeni yıl beklentilerimi görmek istemediğime kanaat getirdim. Yeni dileğiniz beklentisizlik olabilir, birçok yönden de daha “sağlıklı” olmak adına. Kalıplara sokmaya çalıştığımız her şeyin kabına sığmayıp taştığını ya da kalıplarını yırttığını, hatta kalıplara başından girmeyi reddettiğini neredeyse hepimiz gözlemleyebildiğimize göre, kendimize yapabileceğimiz en büyük iyiliklerden biri bu olabilir diye düşünmeye başladım -dilerseniz Lauren Jauregui’den “Expectations”şarkısını da motto edinebilirsiniz-.
Çok değil, birkaç gün önce -hala çocuksu düşlerimi masadan kaldırmadığımdan emin olduğum bir günde- Disney’in “Soul” adlı filmini izledim. Çok temel bir özet geçmek gerekirse; yaşamın en sıradan saniyelerini bile en yüksek algı seviyesinde deneyimlemenin önemi vurgulanıyordu. Çocuk filmlerini hep, içinizde bulacağınız en derin anlamları gün gibi ortada ve basitçe önünüze sunarken sorgulatmasını ve bazen hatırlamayı, “gözden kaçırdığımız hayatı”, yaşamanın en temel yapıtaşlarını hatırlatmasından dolayı çok sevmişimdir. İzlerken bir bakıma “çocukluğuna sığınırmışçasına” bugünün dümenini çevirmek aslında bu filmlerin üzerimizde bıraktığı büyü. Ve şimdi bu film ile araladığım kapıdan sızan ışıkla anlarımı yaşarken şurada önümüzdeki birkaç gün içinde kapımızı çalacak yeni seneye anlam yüklemeye karar verdim.
“Bazen olmayacağından emin olmasanız da peşinden gitmeye karar verdiğiniz ne varsa, bu yol üstünde sizi bulacaklara sarılarak devam etmek ya da yeni yollar keşfetmek daha da iyi hissettirebilir.”
Düşünüyorum ki bu anahtar deliğimiz yeni bomboş bir sayfaya resim çizmektense, çoktan boyanmış bir resme yeni şeyler eklemek gibi. Sıfırlanan hiçbir şey yok aslında, tecrübeler bütünü sırtımızdayken her seneye giriş yaptığımızda aslında ilerlemeye, gelişmeye, öğrenmeye ve aslında “kişiselleştirilmiş filtrelerimizle” daha çok kendimiz olarak giriyoruz. Kendi renklerimize boyanmış gökyüzü altında yeni gelecek sene ve getirilerini düşünüyor; sadece kalıplarımızı arkamızda bırakarak 2020 kapısını kapatıyoruz.
Kapı metaforlarımın da en büyük özelliklerinden biri; açık da olsa, kapalı da olsa, varlıklarını sürdürme ve açık veya kapalılıklarını sizin eylemlerinizle gerçekleştirmeniz üzerine kuruyorum. Çünkü böylece her şey masanın üstünde ve her yönüyle hayatımızı tepeden bakarmışçasına, ilerisini de tamamen göremesek de “anahtar deliğinden bakarmışçasına” tanımlayacak konumda bulunuyoruz.
Ne geleceklerden bir haberim, ne de dünya üzerinde yer kaplayan bir madde olarak bulunduğum 20 yıl sonunda kesin olarak bildiğim çok şey var. Diğer herkes gibi tanımak için en çok can attığım kişiyle yazarak keşfetmeye çalışıyorum hayatı.
Uzun lafın kısası, haritanın geri kalan kısımları yükleniyor zamanla; yolculuğumuza yeni bir kapı olarak ekleniyor ve bu kapıya yaklaştıkça sisler kalkmaya başlıyor. Bu hafif sisli ortamda ne korkmak mantıklı, ne de güneşli günler beklemek; sadece beraber yürüdüğünüz benliğinizle kapının ardındaki yeni günlere anahtarınız olarak; “beklentisiz umutlarınızla” girmenizi dilerim.
Mutlu Yıllar
***
Bir sürü kapı açtım kendimde
Tutamadığım yıldızlar gibi hatırımda kalmış günlerim,
Alay etti benimle gecelerin uykusuzluğu
Bulamadığım ne varsa içimde,
Sizlerde aradı gözlerim belki de
Dayanamıyoruz artık belki de
Yeni yıl ezgileriyle gelen umutlara mahkumuz şimdi de
En beklenmezi beklemek alışıldık oldu da
Biz artık eski günlerin özleminde gibiyiz
İsteyebiliyormuşuz demek ki geleceği, tıpkı dünler gibi de
Birkaç şarkı ötesinde kalacak yeni bir yıl bir anda
Sabahlara kadar bir pencere başında oturmak gibi bir yıl
Geleceğe birkaç gülümseme dileği,
Birkaç umut serpintisiyle
Bir sürü yeni kapı açacağım kendimde
Y.Aşık
