Hani bazı edebi yazılar vardır ya insana acaba okumayı mı unuttum dedirttirir, Sylvia Plath’in yazıları da o kategoriye girer birçok insan için. “Ben az önce ne okudum?” diye düşündürür okuru. Belki art arda birkaç kez okuduktan sonra bir şeyleri anlamaya başlarız ya da sayfadaki sözcükler kafamızı daha da çok karıştırır. Bazı insanlara yorucu gelir böyle
Devamı

  En başından beri biliyorum ki daima sakınılacak, şüphe edilecek bir şey var dünyada. Hava kararınca yarı saydam tül perdelerin ardında gözlerimin netleyemediği karaltılar, şeftali pembesi gökyüzünün hâkimiyetine burun kıvıran bulutlar örtemedi, örtemeyecek endişelerimi. Ve gün gelecek, çıkmaz sokaklara mühürlenmiş anılarım boy gösterecek tenimde. Çoktan kurumuş gözyaşlarımla yıkayacağım o sokaklarda bıraktığım çıplak ayak izlerimi. Gün
Devamı

Herkes ölür. Devrim, yaşamakla olur. Hayal etmekle, inanmakla olur. Yekta Kopan’ın Sakın Oraya Gitme kitabındaki ilk öyküde karakter, intihar eden yazarların listesini tutar (s.15). Zweig’ı yazar, Woolf’u… Plath’le Nilgün Marmara’yı yan yana koyar. Ayırmaya kıyamaz. Ama kendisi de intihar edemez. Ümitleri, hayalleri vardır çünkü. Gizli gizli kurduğu her hayale teker teker inanmaktadır. Ümit etmektedir. “Mesela
Devamı

  “Ben senin el arabanın içinde yol aldım, şoför,  çıplak kollarımı yanımdan geçen kasabalara salladım  son ışıltılı yolları öğrendim, geriye kalan  alevlerinin hâlâ kalçalarımı ısırdığı yerde  ve kaburgalarım çatlar tekerlerinin döndüğü yerde.  Böyle bir kadın ölmekten utanmaz.  Ben böyle birisi oldum.“ Anne Sexton, “Böyle Birisi” (Her Kind).   Gün günü kovalar, sayfalar sayfaları açar da
Devamı